به نام خدا

شکل و شمایل رسول خدا محمد مصطفی(ص)

بدان که حضرت رسول (ص) در دیده ها با عظمت می نمود و در سینه ها مهابت او بود. رویش از نور می درخشید مانند ماه شب چهارده. از میانه بالا اندکی بلند تر بود و بسیار بلند نبود و سر مبارکش بزرگ بود و مویش نه بسیار پیچیده بود و نه بسیار افتاده و اکثر اوقات از نرمه ی گوشش نمی گذشت و اگر بلندتر می شد میانش را می شکافت و بر دو طرف سر می افکند و رویش سفید ونورانی بود و گشاده پیشانی بود و ابرویش باریک و مقوس و کشیده بود و رگی در میان پیشانی اش بود که هنگام غضب پر می شد و بر می امد. و بینی ان جناب باریک و کشیده بود و میانش اندکی بر امدگی داشت و نوری از ان می تافت. محاسن شریفش انبوه بود و دندان هایش سفید و براق و نازک و گشاده بود و گردنش در صفاو نور و استقامت مانند گردن صورت هایی بود که از نقره می سازند و صیقل می زنند.

اعضای بدنش همه معتدل و سینه و شکمش برابر یکدیگر بود. میان دو کتفش پهن بود و سر استخوانهای بند های بدنش قوی و درشت بود و اینها از علامات شجاعت و قوت است و در میان عرب ممدوح است. بدنش سفید ونورانی بود و از میان سینه تا نافش خط سیاه و پستان ها و اطراف سینه و شکم ان حضرت از مو عاری بود و ذراع و دوش هایش مو داشت انگشتانش کشیده و بلند بود ساعد ها و ساقش صاف و کشیده بود کف پاهایش هموار نبود بلکه میانش از زمین دور بود و پشت هایش بسیار صاف و نرم بود به حدی که اگر قطره ی ابی بر انها ریخته می شد بند نمی شد و چون راه می رفت قدم ها را به روش متکبران بر زمین نمی کشید و با تانی و وقار راه می رفت و چون به جانب خود ملتفت می شد که با کسی سخن گوید به روش ارباب دولت به گوشه ی چشم نظر نمی کرد بلکه با تمام بدن می گشت و سخن می گفت.

پایان

بر گرفته از کتاب منتهی الامال صفحه 32 و 33